Rode vuurvlinder - Lycaena hippothoe
De rode vuurvlinder heeft een vleugellengte van ongeveer 17 mm. ). De bovenkant van de voorvleugel van de vrouwtjes (zie foto links) is oranje met zwarte vlekken; de achtervleugel is bruin met onderin een oranje band. De mannetjes zijn oranjerood met een violette gloed.
De rode vuurvlinder is sinds 1946 uit Nederland verdwenen. |
De mannetjes zijn zo mooi van kleur (zie foto hierboven) dat je ze niet kunt missen.
In 2023 had ik geluk dat ik een vrouwtje in mijn tuin in de Vogezen eitjes af zag zetten op schapenzuring; dat deed ze snel en ze legde op die paar zuringplantjes die op de rotsen groeiden aardig wat eitjes af. Op elke plant zaten meerdere eitjes. Een paar planten heb ik uitgegraven omdat deze te dicht tegen een groot mierennest aan stonden en mieren heel graag vlindereitjes lusten voor hun broed. Omdat ik ruim vijf weken in de Vogezen verbleef heb ik de eitjes en jonge rupsjes kunnen volgen.
Toen het gat echter eenmal groot genoeg was ging het vrij snel. Binnen enkele seconden kroop het rupsje eruit en snel weg richting een blad. Ook het tweede rupsje was met te snel af en verdween in de krul van het blad.
Behalve kleine rupsjes van de rode vuurvlinder zaten er ook veel bladluizen die het blad wegaten. Even was ik bang dat de bladluizen de kleine rupsjes zouden eten maar dat was gelukkig niet zo.
Omdat ik niet meer alle rupsen op het blad kon terugvinden heb ik voorzichtig een stukje boomschors omgedraaid (zie foto rechts) en daar zaten twee overwinterende rupsjes onder. Helemaal overwinteren doen ze nog niet want geregeld zijn ze opnieuw aan de wandel om een stukje vers blad van de zuring te eten.
|
De rode vuurvlinder is helaas al lang geleden uit Nederland verdwenen. In de Eifel kwam ik de soort in juni regelmatig tegen als ze actief van bloem tot bloem fladderden.
Ik heb de zuring met eitjes in bloempotten gezet zodat de planten konden doorgroeien.
De eitjes waren afgezet op schapezuring die tussen de rotsen groeide en waar het overdag erg warm is. Na 9 dagen kwam het eerste rupsje al uit het ei gekropen.
Het duurde vele uren voordat het rupsje een gat had gemaakt wat groot genoeg was om eruit te kruipen.
Veel rupsen kropen onder het blad weg maar aten stukjes blad van de bovenzijde. Zij maken kleine doorzichtige plekken waardoor het blad groen blijft.
De rupsen groeien traag en gaan tussendoor in een soort ruststand. Ik heb in de potten wat kleine stukjes boomschors gelegd.
Ik hoop dat het gaat lukken de rupsjes te laten overwinteren. Twee jaar geleden vond ik begin juli een volgroeide rups van de rode vuurvlinder in de Aosta vallei op een grote plant (zeg maar struik) schapezuring. Het is de rups van de alpine ondersoort.
|
Tussen 1200 en 2500 meter hoogte deze andere ondersoort van rode vuurvlinder voor die er iets anders uitziet. De mannetjes lijken veel op elkaar alleen ontbreekt de paarse gloed en zijn ze knalrood. De vrouwtjes zijn doorgaans bruin met soms alleen een hele dunne schim oranje op de bovenvleugels. Aan de onderzijde ontbreekt bij de achtervleugel de oranje band of er slechts een kleine aanzet oranje te zien.
Hieronder drie foto's op rij van de alpine ondersoort, de lycaena hippothoe eurydame:
Hieronder drie foto's op rij van de alpine ondersoort, de lycaena hippothoe eurydame: