Icarusblauwtje - Polyommatus icarus
Vleugeltekening bovenzijde mannetje icarusblauwtje
De bovenkant van de vleugels is bij het mannetje blauw en bij het vrouwtje doorgaans bruin. |
Het icarusblauwtje heeft een vleugellengte van plus/min 15 mm. 
Vleugeltekening bovenzijde vrouwtje icarusblauwtje
|
Mannetje icarusblauwtje met vrouwtje in de achtergrond
De vlekken op de onderkant van de voor- en de achtervleugel zijn even groot. Op de onderkant van de voorvleugel bevinden zich twee wortelvlekken (zie markering rechts), waarmee deze soort van alle verwante soorten is te onderscheiden.
Onderzijde mannetje icarusblauwtje
De soort overwintert als halfvolgroeide rups in de strooisellaag. De waardplant van het icarusblauwtje zijn diverse soorten kleine klaver zoals rolklaver en hopklaver. De jonge rups eet de onderzijde van het weefsel van het blad en beschadigt de bovenste bladlaag niet. Grotere rupsen eten van het volledige blad. De verpopping vindt op de grond plaats.
|
Sommige vrouwtjes hebben een blauwe bestuiving en zien er met de oranje vlekken aan de vleugelrand extra mooi uit. Het icarusblauwtje is een algemene standvlinder die in het hele land te vinden is. Net als het bruin blauwtje houdt ook dit blauwtje van droge, zandige, open, kruidenrijke en schrale graslanden en kalkgraslanden. Daarnaast is het icarusblauwtje in bloemrijke wegbermen aan te treffen.
Vleugelkenmerk icarusblauwtje
Het icarusblauwtje vliegt in twee, soms drie, generaties van begin mei tot eind september. Vaak kun je de vlinders in groepjes bij elkaar vinden waarbij ze net als het bruin blauwtje met de kop naar beneden in de vegetatie hangen.
Onderzijde mannetje icarusblauwtje
|
Ondanks dat het icarusblauwtje in Nederland een vrij algemene vlinder is, kom ik deze soort steeds minder tegen. Ik herinner mij een mooi veld met lupines tussen Veldhoven en Oerle waar het in de jaren tachtig krioelde van de icarusblauwtjes en je ze in alle kleurvariaties tegen kwam. Helaas staat er nu een woonwijk. Het intensieve maaibeheer van de sloten en bermen namens het waterschap heeft er ook toe bij gedragen dat ze (samen met de kleine vuurvlinder) verdwenen zijn. Alleen in een klein stukje 'berschermd' gebied kom ik ze nog af en toe tegen dus foto's van slaapgezelschappen zal ik voorlopig niet kunnen laten zien.
Icarusblauwtje in de vegetatie bij zonsondergang
22 september 2018: Het icarusblauwtje was, dankzij het mooie zomerweer, begin september nog volop te vinden. Hieronder twee foto's van hetzelfde vlindertje, de rechtse is als eerste gemaakt.....ik heb een tijdje moeten wachten voordat de vleugels geopend werden en vervolgens heb ik de vlinder met mijn hand in de schaduw gezet....je merkt meteen dat ze dat niet zo leuk vinden; uiteindelijk is hij anders gaan zitten en heb ik mijn statief verplaatst voor een frontaalaanzicht.
|
|