Röhn 2023
De Röhn is een middelgebergte in midden Duitsland en deze regio stond al lang op mijn wensenlijst om een keer te bezoeken. Het is het laatste niet alpine gebied waar de zwarte apollovlinder nog voorkomt. Aangezien overal de aantallen vlinders hard achteruit gaan wilde ik de zwarte apollo daar graag een keer vinden en fotograferen.
Van 26 mei t/m 3 juni was ik in de Röhn, een schitterend mooi gebied met een diversiteit aan natuurgebieden maar ik heb er amper vlinders kunnen zien, laat staan fotograferen. De eerste ochtend heb ik behalve een oranjetipje geen enkele slapende vlinder kunnen vinden en ook alle dagen daarna waren rampzalig. Elke dag hebben wij 2 tot 3 natuurgebieden bezocht op zoek naar vlinders. Af en toe fladderde wel een vlinder voorbij en in een schitterend nat gebied in het oude grensgebied fladderde wel wat rond waardoor de teller uiteindelijk op 33 vlindersoorten is komen te staan.
Van 26 mei t/m 3 juni was ik in de Röhn, een schitterend mooi gebied met een diversiteit aan natuurgebieden maar ik heb er amper vlinders kunnen zien, laat staan fotograferen. De eerste ochtend heb ik behalve een oranjetipje geen enkele slapende vlinder kunnen vinden en ook alle dagen daarna waren rampzalig. Elke dag hebben wij 2 tot 3 natuurgebieden bezocht op zoek naar vlinders. Af en toe fladderde wel een vlinder voorbij en in een schitterend nat gebied in het oude grensgebied fladderde wel wat rond waardoor de teller uiteindelijk op 33 vlindersoorten is komen te staan.
Slapende vlinders te vinden was echter wel een dingetje en de zwarte apollovlinder te vinden bleek een hele grote uitdaging. Door veel gebieden te bezoeken en telkens kris kras door de Röhn te rijden heb ik een paar plekken ontdekt waar veel esparcette groeide en als de zon scheen, fladderden daar toch wel een paar vlinders.
Gedurende de acht dagen dat ik in de Röhn was heb ik exact 12 slapende vlinders (7 soorten) kunnen vinden. De esparcetteplekken waren zonnige/droge hellingen waardoor de vlinders die ik slapend vond geen dauw hadden en wat het fotograferen enigszins moeilijker maakte omdat ze ervandoor gingen zodra ik schaduw probeerde te maken.
De zwarte apollovlinder stond op mijn wensenlijst omdat ik bang ben dat deze niet meer lang in de Röhn zal voorkomen. Ik wist twee locaties maar ook dat de kans klein was hem daar al te zien omdat het nog te vroeg in het jaar was. Ergens moest een locatie zijn die wat lager ligt en zodoende heb ik diverse natuurgebieden bezocht op zoek naar de zwarte apollo.
Na zes dagen vond ik een verkapte aanwijzing op internet en ja hoor, bij aankomst zag ik meteen twee zwarte apollo's fladderen. Helemaal gelukkig ben ik in de schaduw op het pad gaan zitten en heb genoten van af en aanvliegende zwarte apollo's todat ik wat zag bewegen op een bloem van de adderwortel die een stukje verderop naast het pad stond:
De zwarte apollovlinder stond op mijn wensenlijst omdat ik bang ben dat deze niet meer lang in de Röhn zal voorkomen. Ik wist twee locaties maar ook dat de kans klein was hem daar al te zien omdat het nog te vroeg in het jaar was. Ergens moest een locatie zijn die wat lager ligt en zodoende heb ik diverse natuurgebieden bezocht op zoek naar de zwarte apollo.
Na zes dagen vond ik een verkapte aanwijzing op internet en ja hoor, bij aankomst zag ik meteen twee zwarte apollo's fladderen. Helemaal gelukkig ben ik in de schaduw op het pad gaan zitten en heb genoten van af en aanvliegende zwarte apollo's todat ik wat zag bewegen op een bloem van de adderwortel die een stukje verderop naast het pad stond:
Met een verhoogde hartslag ben ik blij de vlinder gaan fotograferen. Pas na een tijdje viel mij op dat hij lang op deze bloem bleef. Wij zijn een rondje door het gebied gewandeld en bij terugkomst zat hij er nog. De volgende dag zijn wij rond het middaguur nog een keer naar dit gebied gereden en zat deze vlinder nog steeds op dezelfde plek en wapperde af en toe met zijn vleugels; het leek erop alsof hij te zwak was om naar een andere bloem te vliegen. Op het pad lag een kakelverse dode zwarte apollo en ik vermoed dat het gebied te weinig nectarplanten heeft om de vlinders op kracht te houden. Het gebied is aardig aan het vergrassen en als ik oudere foto's van dit gebied zie dan valt meteen op dat een van zijn lievelings nectarplanten, namelijk de bosooievaarsbek, verdwenen is.
Het feit dat deze vlinder niet kon vliegen en dat een gaaf exemplaar dood op het pad lag geeft mij wel te denken en remt ook mijn blijdschap over deze foto's omdat ik besef dat deze soort waarschijnlijk helemaal zal verdwijnen uit de Röhn.
Verder werd in een beschermd natuurgebied een bloemenweide kaalgevreten door een kudde schapen....weg esparcette en weg alle vlindereitjes/rupsen.
Ondanks dat er amper vlinders waren heb ik genoten van deze mooie regio die heel veel te bieden heeft. De hoogvlaktes en moerassen maar ook de oude grensgebieden die omgetoverd zijn tot natuurgebieden zijn schitterend.
Verder werd in een beschermd natuurgebied een bloemenweide kaalgevreten door een kudde schapen....weg esparcette en weg alle vlindereitjes/rupsen.
Ondanks dat er amper vlinders waren heb ik genoten van deze mooie regio die heel veel te bieden heeft. De hoogvlaktes en moerassen maar ook de oude grensgebieden die omgetoverd zijn tot natuurgebieden zijn schitterend.