Het landkaartje is een bijzondere vlinder omdat deze soort een voorjaarsvorm en een zomervorm kent die in uiterlijk van elkaar verschillen. In Nederland is het landkaartje een algemene vlinder die zich de laatste decennia over het gehele land heeft uitgebreid.
De vlinders zoeken vooral 's morgens en laat in de middag naar nectar. De mannetjes zijn te herkennen omdat ze het territorium verdedigen of patrouillevluchten maken langs struiken of bosranden. Vaak scholen de mannetjes samen bij een opvallende struik. Koninginnenkruid heeft als nectarplant een sterke voorkeur: De zomervorm kent afhankelijk van de temperaturen twee generaties waardoor er soms nog eind september/begin oktober landkaartjes waargenomen kunnen worden. 13 april 2014: De eerste landkaartjes zijn uit de pop gekomen en het is heerlijk om deze kleine oranje vlinders weer te zien; de mannetjes zitten op de uitkijk en jagen alles weg wat voorbij komt vliegen en de vrouwtjes vliegen redelijk relaxt rond. 13 augustus 2014: De volgende generatie landkaartjes is in de 'maak'. Afhankelijk van de temperaturen de komende weken zal het of een tweede (zwarte) zomergeneratie worden of de voorjaarsgeneratie van 2015. 31 augustus 2014: Het antwoord is een volgende zomergeneratie!
2 Comments
Het oranjetipje is een echte voorjaarsvlinder die meestal rond Koninginnedag te vinden is en in geheel Nederland voorkomt. Onder Vlinders -> Liefdesverhaal is de complete levenscyclus van het oranjetipje in foto's weergegeven. Het oranjetipje vliegt in een generatie op beschutte (meestal vochtige) plaatsen en bosranden waar de waardplant, de pinksterbloem groeit.
Het oranjetipje (hier vrouwtje) is elk jaar weer een soort bode dat het voorjaar echt begonnen is. Onder vlinders -> liefdesverhaal staat het volledige transformatieproces van het oranjetipje uitgebeeld. 4 april 2014: Dit jaar zijn ze er vroeg bij! Op 1 april heb ik de eerste oranjetipjes in een veld met pinksterbloemen, die nog volop in de knoppen stonden, gevonden. De meeste oranjetipjes verkiezen een slaapplek in de beschutting van een boom wat het vaak lastig fotograferen maakt. 24 april 2014: De familie van de witjes waar het oranjetipje toe behoort vormen vaak slaapgezelschappen. Regelmatig tref je meerdere vlinders op een bloemknop aan zoals hier een mannetje en een vrouwtje op de bloem van look-zonder-look (tevens waardplant).
De veldparelmoervlinder is midden jaren '90 van de vorige eeuw uit Nederland verdwenen maar het lijkt erop dat hij zijn rentree maakt op een paar plaatsen tegen de Belgische grens aan. De basiskleur van de veldparelmoervlinder is oranjebruin en hij heeft een vleugellengte van 16 - 21mm.
Heel veel aanspraken heeft deze soort niet behalve dan dat hij niet gebaat is bij vers groen gras en bemesting. Gewoon lekker schraal droog onbemest en niet onderhouden grasland....het zou mooi zijn als deze soort weer terugkeert in Nederland! 21 mei 2014: Een paar dagen terug naar een Nederlands veldje gereden waar de veldparelmoervlinder zou voorkomen; laag in de begroeiing zaten rond de 40 vlinders en als klapper op de vuurpijl twee copula's gezien. Nu hopen dat er in de omgeving meer van dit soort veldjes (wild en vol met weegbree) te vinden zijn zodat deze vlinder zich verder kan uitbreiden.
De atlanta is een vrij grote vlinder met een vleugellengte van 26 - 32 mm die overal in Nederland voorkomt; vooral op plaatsen met veel nectarrijke bloemen en planten. De basiskleur van de atalanta is donkerbruin; de vleugelpunt is zwart met enkele witte vlekken en een oranje band dwars over de vleugel. Langs de achterrand van de achtervleugel bevindt zich ook een oranjerode band met kleine zwart vlekken.
De trekkers komen afhankelijk van de temperaturen en stroming in april/mei in Nederland aan en brengen in de zomer een nieuwe generatie voort die dan in het najaar weer naar het Zuiden trekt.
De mannetjes zijn nogal territoriaal. Ze voeden zich overdag en verdedigen van de late middag tot de vroege avond een territorium. Ik heb een zonnig plekje waar al jarenlang elke avond een atalanta zit die dit plekje opeist (= alle andere vlinders worden verjaagd). Wat ik ook op die plek neerzet (fiets, zwembad, aanhangwagen) wordt gebruikt als zon- en uitkijkplek om anderen te kunnen verjagen. 15 augustus 2014: Met overrijp fruit vlinders lokken....erg leuk om te doen en nog leuker dat ze ook komen. Er zijn slechts een paar vlindersoorten die op rottend/gistend fruit afkomen en daar is de atalanta een van. 31 augustus 2014: Het schijnt zo te zijn dat elke vlindersoort weer eigen soorten sluipwespen heeft. Bij deze atalanta kwam de sluipwesp uit de pop.
De gehakkelde aurelia is een algemene vlinder met een vleugellengte van circa 26 mm die overal in Nederland te vinden is; met name bij bosranden, open plekken in het bos, in parken en tuinen. De basiskleur van de gehakkelde aurelia is oranje met zwarte vlekken.
De toename heeft waarschijnlijk te maken met het warmere klimaat.
Het veenbesblauwtje is een zeer zeldzaam blauwtje dat alleen nog maar in enkele hoogveengebieden in Nederland voorkomt. Het veenbesblauwtje heeft een vleugellengte van ongeveer 14 mm. Op een mooie zomerdag in juni 2008 ben ik vroeg in de auto gestapt (02.30 uur) om naar Drenthe te rijden. Mijn eerste doel was de veenbesparelmoervlinder en nadat ik deze gevonden had ben ik met een kloppend hart doorgereden naar de tweede locatie. De zon scheen ondertussen volop en eenmaal aangekomen op een groot open terrein zakte de moed mij bijna in mijn schoenen. Ondanks de grootte van het gebied gaf mijn intuïtie mij aan waar ik moest zoeken, naast het feit dat ik geen behoefte meer had op hoogveengebied te lopen gezien mijn eerdere ervaring van die ochtend!
Het heideblauwtje is met een vleugellengte van 14 mm een wat kleiner blauwtje waarbij het mannetje helderblauw is met een duidelijke witte rand (franje). Het vrouwtje is donkerbruin met aan de rand wat oranje vlekken en zonder witte franje.
Het heideblauwtje komt op sommige plekken in Nederland in grote aantallen voor maar is in zijn geheel sterk achteruit gegaan waardoor hij nu telt tot een schaarse vlinder. In een paar gebieden waar ik deze vlinder vroeger aantrof is hij volledig verdwenen. Hij heeft de status 'beschermde' vlinder gekregen maar om deze vlinder in Nederland te behouden moeten er beheermaatregelen zoals begrazing en op kleinschalig niveau plaggen, worden toegepast. Deze soort is gebaat bij jonge heideplanten die voor de rupsen voedzaam zijn.
Het icarusblauwtje heeft een vleugellengte van plus/min 15 mm. De bovenkant van de vleugels is bij het mannetje blauw en bij het vrouwtje doorgaans bruin. Sommige vrouwtjes hebben een blauwe bestuiving en zien er met de oranje vlekken aan de vleugelrand extra mooi uit.
Ondanks dat het icarusblauwtje in Nederland een vrij algemene vlinder is, kom ik deze soort steeds minder tegen. Ik herinner mij een mooi veld met lupines tussen Veldhoven en Oerle waar het in de jaren tachtig krioelde van de icarusblauwtjes en je ze in alle kleurvariaties tegen kwam. Helaas staat er nu een woonwijk. Het intensieve maaibeheer van de sloten en bermen namens het waterschap heeft er ook toe bij gedragen dat ze (samen met de kleine vuurvlinder) verdwenen zijn. Alleen in een klein stukje 'berschermd' gebied kom ik ze nog af en toe tegen dus foto's van slaapgezelschappen zal ik voorlopig niet kunnen laten zien. Het Bruin blauwtje heeft een vleugellengte van ongeveer 13 mm en zoals de naam al doet vermoeden zijn zowel de mannetjes als ook de vrouwtjes aan de binnenzijde bruin met aan de rand van de vleugels een rij opvallende oranje vlekken. De vleugeladers lopen door in de franje waardoor deze soms geblokt lijkt. Het bruin blauwtje is te vinden in droge, zandige, open, kruidenrijke en schrale graslanden en kalkgraslanden. In Nederland komt het bruin blauwtje het meest aan de kust, in het midden van het land en in Zuid-Limburg voor.
De verpopping vindt plaats in de strooisellaag vlak bij de waardplant. In het buitenland gebruikt deze soort vooral het zonneroosje (Helianthemum) als waardplant (zeer zeldzaam in Nederland).
Het groot geaderd witje is een witte vlinder met een vleugellengte van 28 - 33 mm en zwarte vleugeladers die duidelijk aan de boven- en onderkant te zien zijn. Bij het mannetje is de voorvleugel bedekt met witte schubben terwijl deze bij het vrouwtje de voorvleugel vrijwel kaal en doorzichtig is.
|
VLINDERBLOGDit blog wordt NIET meer bijgewerkt. Per vlindersoort heb ik een informatieve pagina gemaakt die regelmatig wordt bijgewerkt. ZIE VLINDERINFORMATIE en kies dan de soort. Vlindersoorten
All
|