Eifel 2005 - 2022
Sinds eind jaren '90 rij ik jaarlijks minimaal een keer naar de Eifel in Duitsland om vlinders te fotograferen. Mijn enthousiasme voor dit gebied werd ooit aangewakkerd op een landelijke vlinderdag van de Vlinderstichting en sindsdien ben ik fan van deze regio. De Eifel is ongeveer tweeenhalf uur rijden; soms maak ik een dagtrip maar regelmatig ga ik ook een weekend.
In de afgelopen 30 jaar is er ook in de Eifel veel veranderd, niet zozeer dat er plekken verdwenen zijn maar wel dat de soorten en de aantallen vlinders sterk zijn gedaald. Op velden waar het 15 jaar geleden krioelde van de vlinders vind ik nu nog maar enkele vlinders. De veldparelmoervlinder heb ik al jaren niet meer gezien; hetzelfde geldt voor het bruine en kalkgraslanddikkopje. Het enige waar het tegenwoordig van krioelt in de Eifel zijn fotografen wat maakt dat ik op sommige plekken minder graag kom en daardoor weer nieuwe plekken ontdekt hebt.
Per toeval heb ik in 2020 een hele mooie en kleine plek van de ringoogparelmoervlinder ontdekt waar het heerlijk rustig fotograferen is; helaas bleek in 2022 dat ook deze plek aan het vergrassen is waardoor de waardplanten en dus de vlinders aan het verdwijnen zijn.
Per toeval heb ik in 2020 een hele mooie en kleine plek van de ringoogparelmoervlinder ontdekt waar het heerlijk rustig fotograferen is; helaas bleek in 2022 dat ook deze plek aan het vergrassen is waardoor de waardplanten en dus de vlinders aan het verdwijnen zijn.